English
The paintings of Johan Cloesen evoke an introspective, at times melancholic atmosphere, in which memory, disappearance, and social structures are subtly interwoven. Through spontaneous brushwork, symbolic references, and the deliberate fading of form, he draws on the traditions of Art Informel, Neo-Expressionism, and Lyrical Abstraction — with gestures reminiscent of Cy Twombly or Raoul De Keyser. Yet his voice remains distinctly personal, offering a contemporary reflection on identity, impermanence, and the human search for meaning.
His work seeks to make visible the layered nature of reality — or at least glimpses of it. It concerns what can be sensed but resists definition: the slipping away of memory, the unknown that invites exploration, and the tension between what endures and what fades.
Cloesen’s paintings raise questions about time, presence, and the elusive nature of existence. They invite the viewer to search for what lies hidden in the structure of the canvas and in the silence between forms. The titles act as keys, unlocking doors to new interpretations and insights.
Nederlands
De schilderijen van Johan Cloesen ademen een introspectieve, soms melancholische sfeer, waarin herinnering, verdwijning en maatschappelijke structuren met elkaar vervlochten zijn. Door spontane penseelvoering, symbolische verwijzingen en het bewust vervagen van vorm, bouwt hij voort op tradities uit de informele, neo-expressionistische en lyrisch-abstracte schilderkunst — met gebaren die doen denken aan Cy Twombly of Raoul De Keyser. Toch spreekt hij steeds met een eigen stem, in een hedendaagse reflectie op identiteit, vergankelijkheid en het verlangen naar betekenis.
In zijn werk probeert hij verschillende lagen van de werkelijkheid zichtbaar te maken — of althans flarden ervan. Het gaat om datgene wat wordt aangevoeld maar zich moeilijk laat benoemen: het wegglippen van herinnering, het onbekende dat uitnodigt tot ontdekking, en de spanning tussen wat blijft en wat verdwijnt.
Zijn schilderijen roepen vragen op over tijd, aanwezigheid en de ongrijpbare aard van het bestaan. Ze nodigen de toeschouwer uit om mee te zoeken naar wat verborgen ligt in de structuur van het canvas en de stilte tussen de vormen. De titels fungeren daarbij als sleutels die deuren openen naar nieuwe interpretaties en inzichten.